Το νερό αποτελεί και είναι φυσικό, αλλά και κοινωνικό αγαθό. Είναι ο πολυτιμότερος φυσικός πόρος για την επιβίωση του ανθρώπου, για την παραγωγή τροφίμων και άλλων προϊόντων, για την ανάπτυξη μιας χώρας. Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούν οι υπεύθυνοι, είναι ότι η οποιαδήποτε διαχείρισή του οφείλει να συνεκτιμά και τα κοινωνικά κριτήρια, πέρα από τα περιβαλλοντικά και την ανάπτυξη. Έτσι, η κοστολόγηση του νερού που επιτάσσεται από την πρόσφατη σχετική νομοθεσία, είναι πρωτίστως ζήτημα που αφορά όλους μας, τους Τοπικούς φορείς μας, τις Τοπικές παραγωγικές μας δυνάμεις.
Άλλωστε, ένας από τους στόχους της στρατηγικής για την αειφόρο ανάπτυξη –διάσκεψη κορυφής του Γκέτεμποργκ το 2001- όπου συζητήθηκε και η οικονομική αποτίμηση των φυσικών πόρων, είναι ο καθορισμός Τοπικών προτεραιοτήτων για τη χρήση του νερού. Αυτή η χρήση, οφείλει πρωτίστως να διασφαλίζει το Πόσιμο νερό στους πολίτες σε ικανοποιητική ποσότητα και άριστη ποιότητα, ενώ οι άλλες χρήσεις πάντοτε ακολουθούν. Εξάλλου, επιβεβαιώθηκε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να αποτιμηθεί το κόστος που προξενείται για παράδειγμα από τη ξηρασία, τη διάβρωση, την απερήμωση, την προστασία των υπόγειων νερών από τη ρύπανση και την υφαλμύρωση. Ωστόσο, ολοένα και περισσότερο πλησιάζει η μέρα όπου οτιδήποτε αφορά και σχετίζεται με το νερό και θα τιμολογείται και θα φορολογείται. Άλλωστε, και η Οδηγία Πλαίσιο για το Νερό της ΕΕ-2000/60 και ο Νόμος 3199/2003 περιλαμβάνουν διατάξεις και προβλέπουν τους όρους της κοστολόγησης του νερού,…..ως κίνητρα προς στους καταναλωτές για τη συνετή χρήση και την εξοικονόμηση του νερού. Παρόλα αυτά, το ύψιστο αγαθό για τον άνθρωπο, τις παραγωγικές του δραστηριότητες και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και δημιουργεί για χιλιετίες δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκτιμάται μόνο με οικονομικούς και οικονομίστικους όρους.
Σήμερα, οι τιμές για τις παρεχόμενες υπηρεσίες ως προς το νερό ορίζονται, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την εκμετάλλευση του νερού και συνεπώς δεν υπάρχει σαφή απεικόνιση του πραγματικού του κόστους προς την κοινωνία. Και τούτο, γιατί μία ορθολογική τιμολόγηση του νερού οφείλει να λαμβάνει υπόψη της, εκτός των άλλων – κόστος παροχής, διανομής, συντήρησης, υπηρεσιών- και το κόστος της απώλειας δυνατοτήτων κάλυψης και άλλων συγχρόνως χρήσεων λόγω εξάντλησή τους, αλλά και το κόστος των αποκαλούμενων ‘’ φθορών’’-π.χ. υφαλμύρωση, ανεπάρκεια αναπλήρωσης των υδροφορέων, οικολογική υποβάθμιση - προς το περιβάλλον από τη χρήση ή υπερκατανάλωση. Και ο ρόλος μας, ως ενεργοί πολίτες, πρέπει νάναι καθοριστικός και επί της ουσίας στην ορθολογική διαχείριση του νερού. Οφείλουμε όλοι νάχουμε Τοπικό Λόγο και Ρόλο στις εκάστοτε αποφάσεις και κατευθύνσεις. Έχουμε χρέος να διεκδικήσουμε στάσεις και θέσεις στα Περιφερειακά Συμβούλια για το νερό, να αναδείξουμε τις Τοπικές μας ιδιαιτερότητες και οι προτάσεις μας να διέπονται από τεκμηρίωση, κύρος και υπευθυνότητα, γιατί η διαχείριση του νερού πρέπει να προσβλέπει στο καλύτερο αύριο και μεθαύριο. Το νερό είναι λιγοστό και κάθε σταγόνα του έχει αξία, γιαυτό άλλωστε και θα……. Κοστολογείται !!
Για περισσότερη ενημέρωση επισκεφτείτε τις ιστοσελίδες:
http://themes.eea.europa.eu/Specific_media/water/indicators/WQ05,2003.12
http://www.oecdobserver.org/news/fullstory.php/aid/2843
http://www.ec.gc.ca/water/en/manage/use/e_price.htm
http://www.theage.com.au/environment/falling-use-pushing-up-water-prices-20090104-79us.html
