" Η φύσις μηδέν μήτε ατελές ποιεί, μήτε μάτην'' - Αριστοτέλης, 384-322 π.χ.
'' Tell me, I forget / Show me, I remember / Involve me, I understand '' - Ancient Chinese proverb ( 告訴我，我忘記了。告訴我，我記得。涉及我，我的理解 )

- Για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη

Σήμερα, οι έννοια της αειφορίας είναι ταυτόσημη με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ωστόσο, πολλοί εννοούν τη βιώσιμη ανάπτυξη ή αειφορία, ως ευκαιρία διασύνδεσης των περιβαλλοντικών ζητημάτων, μόνο με την κοινωνική μέριμνα και φροντίδα, και όχι ως εφικτή και πρακτική διαδικασία, που εντάσσεται στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό και στην ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων για καλύτερη ποιότητα ζωής. Και εδώ το ζητούμενο είναι κατά πόσον είναι ρεαλιστικό, εφικτό και προσεγγίσιμο αυτό το πλαίσιο ποιότητας ζωής, όταν καταναλώνουμε περισσότερα από αυτά που παράγουμε, αλλά και όταν μεταξύ των άλλων:
- δεν χρησιμοποιούμε τα ‘’Μέσα Μαζικής Μεταφοράς’’ για τις μετακινήσεις μας,
- δεν συμβάλλουμε στην ανακύκλωση,
- χρησιμοποιούμε σκεύη, υλικά και μέσα για μια και μόνο χρήση,
- ξοδεύουμε αλόγιστα νερό και ενέργεια,
- δεν χρησιμοποιούμε τα άχρηστα φωτοτυπημένα χαρτιά και από την άλλη όψη τους, - χρησιμοποιούμε κατά κόρον πλαστικά και νάιλον,
- υπάρχει άρνηση, ατολμία και αδιαφορία από την Τοπική Αυτοδιοίκηση να εξευρεθούν ‘’ Χώροι Υγειονομικής Ταφής των Υπολειμμάτων'’ των μη ανακυκλούμενων απορριμμάτων και οι οποίοι χώροι, όταν εξευρεθούν έχουν να αντιμετωπίσουν όλους εμάς που θέλουμε τα σκουπίδια μας μακριά από την περιοχή μας.
Ο όρος της αειφορίας καθιερώθηκε πριν από δύο αιώνες και αφορούσε τότε τη διαχείριση των δασών, με την έννοια της προσφοράς συνεχούς, σταθερής και ανανεωμένης ποσότητας των δασικών προϊόντων, σε βάθος χρόνου. Αλλά και η γεωργική πρακτική της αμειψισποράς στην εκμετάλλευση των γεωργικών εδαφών είναι, ουσιαστικά, αειφορική (αέναη, αδιάλειπτη, συνεχής) διαχείριση των θρεπτικών συστατικών του εδάφους. Με το πέρασμα των ετών, η έννοια της αειφορίας διευρύνθηκε και μετατράπηκε σε αρχή και μοντέλο, όχι μόνο διαχείρισης των φυσικών οικοσυστημάτων και των ανανεώσιμων φυσικών πόρων, αλλά και της κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης. που προβάλλεται ότι μπορεί να στηριχθεί στην αειφορία, έτσι ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να υπονομεύει την κάλυψη των αναγκών των μελλοντικών γενεών.
Από την άλλη πλευρά, οι τεχνολογικές δυνατότητες περιβαλλοντικής επανόρθωσης, δεν καταφέρνουν πάντοτε να επιλύσουν ικανοποιητικά τα περιβαλλοντικά προβλήματα, οδηγώντας συνήθως σε φαύλους κύκλους ‘’ρύπανση για την απορρύπανση’’ ή σε περιβαλλοντικά αδιέξοδα που προκαλούνται από μονοδιάστατες πρακτικές ή και συλλογικές –συντεχνιακές ανευθυνότητες και εγκλωβισμούς ή και τοπικιστικές νοοτροπίες.
Σήμερα, με τη βοήθεια των επιστημών και της τεχνολογίας έχει αποκτηθεί αρκετή εμπειρία, η πληροφόρηση και η γνώση καλύπτουν ολιστικά το αντικείμενο της περιβαλλοντικής προβληματικής και προοπτικής, ενώ η συμμετοχικότητα των τοπικών φορέων και της κοινωνίας είναι καθοριστική στο να υπάρξει ο καλύτερος δυνατός σχεδιασμός, να αποτυπωθούν οι στρατηγικές με εναλλακτικές πολιτικές τοπικού χαρακτήρα και εθνικής πνοής. Αυτό που οφείλουμε να τονίσουμε για άλλη μια φορά είναι ότι:
-η διαθεσιμότητα των πόρων του περιβάλλοντος και οι φυσικές διεργασίες τους (π.χ. νερό, έδαφος, αέρας, διάσπαση ρυπαντών, ανανέωση νερών, δυναμική ιζημάτων, παράκτιες διεργασίες) είναι δεδομένα, πεπερασμένα και αποτελούν κυρίαρχα οικολογικά στοιχεία για κάθε περιοχή και,
-τα προβλήματα ανταγωνισμού είναι μεγάλα, αλλά και η απουσία-έλλειψη προτεραιοτήτων για τη χρήση των ίδιων πόρων (αναψυχή, αλιεία, τουρισμός, λιμάνια, άρδευση, ύδρευση κ.ά).
Στις λεγόμενες σύγχρονες κοινωνίες, ο άνθρωπος εντάσσεται σε μεγάλα παραγωγικά συστήματα, τα οποία σε συνδυασμό με τις αυξημένες απαιτήσεις για καταναλωτικά αγαθά και κάλυψη νέων αναγκών, οδηγούν στην εντατικοποίηση των διαφόρων δραστηριοτήτων και παρεμβάσεων στη ζωή και στο φυσικό περιβάλλον. Και το ζητούμενο είναι, αν μπορεί να γίνει ο τρόπος της ζωής μας απλούστερος και να βασίζεται στα τοπικά προϊόντα και στις παραδοσιακές ασχολίες και πρακτικές. Στην πραγματικότητα, η σημερινή κοινωνία ζει συνήθως το σήμερα και εγκλωβίζεται στην ατομική εξασφάλιση των μελών της. Εξάλλου, με το σημερινό τρόπο ζωή και συμπεριφορών, αναλώνονται τα φυσικά αγαθά και τα αποθέματα του πλανήτη, χρεώνοντας το μέλλον μας με τοξικές ουσίες, σκουπίδια, υποβαθμισμένες περιοχές, επικίνδυνες και ακατάλληλες τροφές και γενικά με αμφισβητούμενη ποιότητα ζωής.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αντλήσετε από τις ιστοσελίδες: