(πηγή: σταχυολόγηση από σχετικό άρθρο των The New York Times /24 Oct.,2011). Να μερικά παραδείγματα προς μίμηση: α) Στο εθνικό
πάρκο του YellowStone των ΗΠΑ, τα διαφανή πλαστικά ποτήρια και
τα λευκά πλαστικά μαχαιροπίρουνα δεν είναι τα συνηθισμένα. Είναι κατασκευασμένα
από φυτική ουσία και διαλύονται μόλις θερμανθούν για λίγα λεπτά. β) Στο οικολογικό εστιατόριο Ecco της
Ατλάντα, οι σερβιτόροι δεν καθαρίζουν πια τα πιάτα, τα οποία είναι φτιαγμένα
από φυτικό βιο-αποικοδομήσιμο υλικό. Έτσι, τα ρίχνουν -σε ένα βαρέλι 20 λίτρων-
μαζί με τα αποφάγια, περιμένοντας μερικές εβδομάδες για να πάρουν το κομπόστ που δημιουργείται. γ) Στο ένα όγδοο
των εργοστασίων της ιαπωνικής Honda στις ΗΠΑ, ανακυκλώνουν τόσο αποτελεσματικά
τα σκουπίδια τους , που τα εργοστάσια αυτά κατάργησαν τους κάδους απορριμμάτων.
δ) Το νησί Nadecet , στη Μασαχουσέτης, προσφέρει μία όψη του
μέλλοντος. Η έλλειψη χώρου για την απόθεση σκουπιδιών του μικρού θέρετρου και η
υψηλή δαπάνη μεταφοράς των απορριμμάτων δια θαλάσσης, υποχρέωσε τις τοπικές
αρχές να επιβάλουν ιδιαίτερα αυστηρή νομοθεσία για τα σκουπίδια, πριν από μία
δεκαετία. Ο δήμος, έχοντας εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη των κατοίκων,
υποχρεώνει σε ανακύκλωση όχι μόνο των υλικών με αξία μεταπώλησης, όπως το
αλουμίνιο, το γυαλί και το χαρτί, αλλά και των ελαστικών αυτοκινήτων, των
μπαταριών και των «λευκών» οικιακών συσκευών. Για τους περισσότερους κατοίκους,
ο προσεκτικός διαχωρισμός των σκουπιδιών και η μεταφορά τους στο κοντινό κέντρο
ανακύκλωσης, έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας. Το συγκρότημα ανακύκλωσης
διαθέτει ακόμη και χώρο αποθήκευσης και ανταλλαγής μεταχειρισμένων βιβλίων και
ρούχων.
Η στρατηγική των ‘’μηδενικών σκουπιδιών’’
(zero waste) στις ΗΠΑ, αρχίζει να κατακτά οπαδούς και επεκτείνεται από
καφετέριες σχολείων, σε εθνικούς δρυμούς, εστιατόρια, στάδια και χώρους
εργασίας. Το κίνημα έχει μία και μόνη αρχή: Παράγετε λιγότερα σκουπίδια! Αυτό
επιτυγχάνεται με την αποφυγή προϊόντων μιας χρήσης από πολυστυρένη και κάθε άλλου
μη ανακυκλώσιμου υλικού συσκευασίας.
Το κίνημα ‘’zero waste’’ ικανοποιεί τώρα πρακτικές και οικονομικές
ανάγκες, όπως είναι η μεγάλη δυσκολία στη χωροθέτηση νέων ΧΥΤΥ στις ΗΠΑ, αλλά
και η αυξανόμενη συνειδητοποίηση από μέρους του κοινού για τις δεινές επιπτώσεις
της αποσύνθεσης οργανικών ενώσεων στις χωματερές και της έκλυσης μεθανίου, που
αυτές προκαλούν. Παρόλα αυτά, οι Αμερικανοί παραμένουν οι αδιαφιλονίκητοι
πρωταθλητές στην παραγωγή απορριμμάτων, με 2,3 κιλά κατά μέσο όρο την ημέρα για
κάθε κάτοικο της χώρας. Πάνω από τα μισά από τα σκουπίδια αυτά καταλήγουν σε
χώρους υγειονομικής ταφής ή αποτεφρώνονται.
