(πηγή:
http://theresilientearth.com/?q=content/fossil-raindrops-and-faint-young-sun, http://www.newsbeast.gr). Σε μια
πρόσφατη μελέτη, δημοσιευμένη στο περιοδικό Nature, και χρησιμοποιώντας τα
απολιθωμένα λακκάκια των επιπτώσεων από τις σταγόνες της βροχής που έπεσε πριν
από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια, οι ερευνητές έχουν υπολογίσει τα νέα όρια για
την πυκνότητα της ατμόσφαιρας της Γης. Αυτό,
με τη σειρά του, έχει συνέπειες για την ανάπτυξη της αρχέγονης ατμόσφαιρας και
τι ρόλο μπορεί να έπαιξαν τότε τα αέρια του θερμοκηπίου στην αύξηση της
θερμοκρασίας της Γης. Πριν από 2,7 δισεκατομμύρια
χρόνια η Γη ήταν αρκετά διαφορετική από σήμερα, καθώς ο αρχέγονος Ήλιος ήταν κατά 30%
λιγότερο λαμπρός και οι ακτίνες του που έφθαναν στον πλανήτη μας, ήσαν συνεπώς
πιο αδύναμες. Η Γη περιστρεφόταν ταχύτερα γύρω από τον άξονά της με συνέπεια η
ημέρα να είναι μικρότερη, ενώ η Σελήνη βρισκόταν πιο κοντά στη Γη και ασκούσε
μεγαλύτερη παλιρροϊκή επίδραση στον πλανήτη μας. Στη Γη δεν υπήρχαν ούτε ζώα,
ούτε φυτά και βασίλευαν οι αρχαίοι μικροοργανισμοί, ενώ ο αέρας δεν περιείχε
οξυγόνο, αλλά κυρίως διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο. Και όμως, μια νέα έρευνα
αποκαλύπτει ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη, δεν διέφερε σημαντικά σε σχέση με τη
σημερινή, όσο αφορά στην πυκνότητα και στην πίεση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον
παρουσιάζει η μέθοδος που ακολούθησαν οι επιστήμονες για να καταλήξουν στο
παραπάνω συμπέρασμα. Για τη μελέτη που έγινε από τον
αστροβιολόγο Sanjay
Μ. Som και την ομάδα του, αναλύθηκαν αποτυπώματα απολιθωμένων
σταγόνων βροχής που βρέθηκαν σε πετρώματα ηλικίας 2,7 δισεκατομμυρίων
ετών! Οι συγκεκριμένες σταγόνες βρέθηκαν στη Νότια Αφρική τη δεκαετία του
’80, καθώς είχαν αφήσει τα ίχνη τους πάνω στα βράχια, που τότε ήταν ηφαιστειακή
στάχτη. Οι σταγόνες δημιούργησαν μικρά βαθουλώματα, τα οποία αργότερα
επικαλύφτηκαν με άλλες στάχτες, ώσπου στερεοποιήθηκαν. Η διάβρωση αποκάλυψε τα
αρχαία ίχνη των σταγόνων. Οι
επιστήμονες προχώρησαν σε υπολογισμούς με βάση τη διάμετρο του αποτυπώματος που
άφησαν οι σταγόνες, καθώς αυτή καθορίζεται από την τελική ταχύτητα με την οποία
η σταγόνα προσκρούει στο έδαφος και επηρεάζεται από την πυκνότητα του αέρα.
Έτσι, αν πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια η ατμόσφαιρα ήταν πυκνότερη, οι
σταγόνες θα έπεφταν πιο αργά και θα άφηναν αποτυπώματα μικρότερης διαμέτρου από
ό,τι σήμερα.
Κάνοντας πειράματα με σταγόνες που
πέφτουν πάνω σε ηφαιστειακή στάχτη, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι
η πίεση του αέρα την εποχή εκείνη, ήταν παρόμοια σε σχέση με σήμερα. Όπως εκτιμούν οι επιστήμονες,
αν η πίεση του αέρα δεν διέφερε πολύ από τη σημερινή, η αρχαία ατμόσφαιρα θα
πρέπει να είχε μια ισχυρή συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου. Αυτό θα εξηγούσε
και γιατί η Γη δεν πάγωσε παρόλο που ο Ήλιος ήταν κατά 30% λιγότερο λαμπρός και
οι ακτίνες που έφταναν ήταν πιο αδύναμες. Όπως φαίνεται, εφόσον η αρχαία
ατμόσφαιρα δεν ήταν πυκνότερη για να παγιδεύει τη ζέστη, το ρόλο αυτό έπαιξαν τα
αέρια του θερμοκηπίου.
