Τα δάση συνήθως καίγονται. Φωτιά και βλάστηση συνυπάρχουν σε αέναο κύκλο. Ειδικότερα στα Μεσογειακά Δασικά Οικοσυστήματα που, ας μη φανεί πρόκληση ή νεωτερισμός, η ύπαρξή τους και η ωριμότητά τους εξαρτάται αποκλειστικά από τις πυρκαγιές. Δηλαδή, οι πυρκαγιές σ’αυτά τα οικοσυστήματα αποτελούν μόνιμο και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Όμως, όλα τα δάση δεν καίγονται με τον ίδιο τρόπο. Για παράδειγμα, τα ελατοδάση που είναι συνηθισμένα σε ψυχρά και υγρά κλίματα, στο ελληνικό ξηροθερμικό περιβάλλον δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας απέναντι στη φωτιά. Όταν πάρουν φωτιά η καταστροφή τους μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη, καθώς ο φλοιός των δένδρων είναι λεπτός και οι κώνοι τους καίγονται ευκολότερα. Οι κουκουναριές καίγονται δυσκολότερα απ’ότι τα πεύκα. Τα πεύκα μπορεί να καίγονται ευκολότερα, αλλά τα κουκουνάρια τους είναι ανθεκτικά στην πυρκαγιά. Έτσι, οι σπόροι τους βλαστάνουν ευκολότερα. Πουρνάρια, μυρτιές, σχίνα και κουμαριές με τα παραβλαστήματά τους, τους οφθαλμούς κάτω από το έδαφος ή και τους ανθεκτικούς σπόρους τους, γρήγορα ξαναβλαστάνουν. Ακόμη δυσκολότερα καίγονται τα κυπαρίσσια και τα πλατάνια.
Αναμφίβολα υπάρχον και εμπρηστές από πρόθεση ή και από αμέλεια. Το σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχει άγνοια για τη συμπεριφορά μιας φωτιάς στο ύπαιθρο, μέσα σε μια χαράδρα, σε μια πλαγιά, στο τι καίει, προς τα πού πορεύεται, πως αντιμετωπίζεται. Τα πολλαπλά μέτωπα σε μια καιγόμενη περιοχή, συνήθως δεν προέρχονται από ηθελημένους εμπρησμούς, αλλά από τις καύτρες που διανύουν αρκετές εκατοντάδες μέτρα μέσα στη θύελλα των θερμικών ρευμάτων της φωτιάς, αλλά και από τα φλεγόμενα κουκουνάρια που μπορούν και αυτά να διανύσουν αρκετά μέτρα μεταδίδοντας τη φωτιά ακόμη μακρύτερα.
Μαζί με τις φυσικές καταστροφές συμπορεύονται με εντεινόμενους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια και οι ανθρωπογενείς καταστροφές. Στις συγκροτημένες κοινωνίες και στα υπεύθυνα κράτη η πρόληψη προέχει της καταστολής. Συμβαίνουν όμως και εκεί αρρυθμίες, αναποτελεσματικότητα, ανικανότητες αντιμετώπισης. Ωστόσο, οι αρμόδιοι φορείς, κυρίως σε τοπικό επίπεδο έχουν επιφορτιστεί με πρόσθετες ευθύνες και εξουσίες ως προς την οργάνωση, το μακρόπνοο σχεδιασμό και με ικανούς μηχανισμούς. Και το κυριότερο, η ουσιαστική συμβολή στην πρόληψη ή και στην καίρια καταστολή των κάθε είδους καταστροφών οφείλει να προωθηθεί απαραίτητα με τη συνεργασία τοπικών φορέων και με δομές ανάληψης της ευθύνης που γνωρίζουν το χώρο της τοπικής ιδιομορφίας, αλλά και την οικολογική και άλλη αξία τους.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αντλήσετε ενδεικτικά από τις ιστοσελίδες:
http://www.gscp.gr/ggpp/site/home/ws/promote/odigies/pirkagies.csp ;
http://www.fria.gr/mmfria/index.php?id=100&catid=40&lan=GR&tl=CATEGORYID ;
http://users.uom.gr/~iliass/projects/NetLogo/code/ForestFires/ForestFires_Practical1.pdf ;
http://www.moa.gov.cy/moa/fd/fd.nsf/DMLprotection_gr/DMLprotection_gr?OpenDocument
http://www.europarl.europa.eu/eplive/expert/infoexpress_page/9929-243-08-35-20070831IEX09928-2007-008-901/default_el.htm ; http://school.discoveryeducation.com/lessonplans/programs/forestfires/
http://www.itia.ntua.gr/en/docinfo/912/
