(Πηγή: σταχυολόγηση
από άρθρο N. Gilber και http://www.enet.gr). Μία νέα θεωρία λέει πως το φως και όχι η
παραγωγικότητα ίσως ορίζει τη βιοποικιλότητα των ειδών. Οι οικολόγοι μέχρι
σήμερα πίστευαν πως όλα σχετίζονταν με την πρωτογενή παραγωγικότητα - την
ποσότητα βιομάζας που παράγεται μέσω της φωτοσύνθεσης. Στην αρκτική τούνδρα,
για παράδειγμα, όπου η παραγωγικότητα είναι χαμηλή, το εύρος των ειδών είναι
μικρότερο, σε αντίθεση με τα τροπικά δάση που παρέχουν περισσότερους πόρους, οι
οποίοι είναι απαραίτητοι για τη διατήρηση των διαφόρων ειδών χλωρίδας.
Ο Dr. P.Adler του Πανεπιστημίου
της Γιούτα, μαζί με μία διεθνή ομάδα συνεργατών του, δείχνουν πως, τουλάχιστον
σε μικρή κλίμακα, δεν υπάρχει σταθερή σχέση μεταξύ βιοποικιλότητας και
παραγωγικότητας, παρότι αυτές μπορεί να συνδέονται σε μεγαλύτερες γεωγραφικές
κλίμακες. «Αυτή η σχέση δεν αξίζει τη θέση που έχει στη βιβλιογραφία», λέει ο
Αντλερ στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Η διάψευση της σχέσης αυτής σε μικρή
κλίμακα είναι σημαντική, «επειδή αυτή είναι η κλίμακα στην οποία δοκιμάζουμε
τις θεωρίες των αλληλεπιδράσεων μεταξύ διαφόρων ειδών χλωρίδας», συνεχίζει.
Ωστόσο, ένα πρόσφατο δημοσίευμα στο επιστημονικό
περιοδικό Science διαψεύδει αυτή τη θεωρία. Τα οικολογικά μοτίβα πάντα έβγαιναν
από μελέτες σε μικρές κλίμακες. «Βλέπεις τι συμβαίνει σε μικρή κλίμακα και
υποθέτεις πως αυτό θα συμβαίνει και σε μία σχέση παγκόσμιας κλίμακας», λέει ο Dr. R. Wetaker,
βιογεωγράφος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Τα νέα ευρήματα δείχνουν πως μια
τέτοια σχέση δεν είναι πάντα έγκυρη. Η ομάδα του εξέτασε τη βιοποικιλότητα των
φυτών σε 48 διαφορετικές τοποθεσίες με ξεχωριστά είδη από ποώδη φυτά στην
καθεμία. Το δίκτυο των ερευνητών που συμμετείχαν πήρε δείγματα και απ' τις
πέντε ηπείρους, από τα πλούσια σε χλωρίδα λιβάδια των κεντρικών ΗΠΑ μέχρι τις
ημι-άγονες πεδιάδες της Αυστραλίας.
Η σχέση μεταξύ βιοποικιλότητας και παραγωγικότητας
είχε αμφισβητηθεί και από παλαιότερες μελέτες, οι οποίες είχαν όμως επικριθεί
για τη μη τυποποιημένη διαδικασία δειγματοληψίας που ακολούθησαν
