" Η φύσις μηδέν μήτε ατελές ποιεί, μήτε μάτην'' - Αριστοτέλης, 384-322 π.χ.
'' Tell me, I forget / Show me, I remember / Involve me, I understand '' - Ancient Chinese proverb ( 告訴我,我忘記了。告訴我,我記得。涉及我,我的理解 )

- Νίκος Σ. Μάργαρης (....για πάντοτε)!

(πηγή: σταχυολόγηση από http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=528303, ‘’Το Επταήμερο του
Τμήμα Πεςριβάλλοντος,
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Διόδωρου’’1/9/2013 ).
Φίλος από παλιά, σοφός καθηγητής που δεν άντεχε τη μιζέρια των πανεπιστημιακών κύκλων και είχε ανοιχτεί στην αρθρογραφία και στη δημοσιογραφία, σχεδόν 15 χρόνια διευθυντής στο ελληνικό National Geographic. Ήταν αυτός που πριν από 30-35 χρόνια πρώτος μετέφερε στο ευρύτερο κοινό τη συζήτηση για την οικολογία και το περιβάλλον, που ήταν και η επιστημονική του ειδικότητα.
Μου έστελνε σημειώματα όποτε ήθελε κάτι να σχολιάσει, να βγάλει το άχτι του, άλλοτε «Νικόλαος εκ Βόλου», άλλοτε «Ν. Μ.» υπέγραφε. Σκωπτικός και λογικός πάντα: «Πλατεία Ταχρίρ ή Πλατεία Μπατίρ;» ήταν η μελαγχολική απάντησή του στην περίφημη προτροπή του Αλέκου Αλαβάνου «το Σύνταγμα να γίνει Πλατεία Ταχρίρ».
Δεν άντεχε τις υπερβολές και τα ψέματα: επέμενε ότι οι παράνομες χωματερές και η ΔΕΗ ευθύνονται πρωτίστως για τις πυρκαγιές των δασών και όχι «τούρκοι πράκτορες» ή «οικοπεδοφάγοι», όπως απαιτούσε η εθνικά και ταξικά ορθή ειδησεογραφία. Και πως πληρώναμε τη μανία των πευκοδασών - όπου γινόταν αναδάσωση τα παλιά χρόνια, πεύκα φύτευαν, το δέντρο που είναι μέσα στον κύκλο της ζωής του η φωτιά.
Ανοιχτό μυαλό, οξύ, καλλιεργημένο, άνθρωπος χωρίς παρωπίδες, με χιούμορ αλλά και με μόνιμο άγχος - το έβλεπες πίσω από το χαμόγελό του ότι κάτι τον έτρωγε πάντα, ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια που όλα τα περιοδικά αντιμετώπιζαν μεγάλα προβλήματα.
Λέγαμε να βρεθούμε στο Πήλιο, δεν το είχαμε καταφέρει - συναντηθήκαμε τελευταία φορά τυχαία, πέρυσι τον Οκτώβριο σε τεράστια ουρά της Στ' Εφορίας, στου Ψυρρή, με την οποία ούτε εκείνος ούτε εγώ είχαμε σχέση. Είχε φθάσει ιδρωμένος, τρέχοντας να προλάβει να πληρώσει τη δόση στη μόνη εφορία που δεχόταν πιστωτικές κάρτες εκείνες τις ημέρες: η ενοποίηση των εφοριών είχε κάνει μπάχαλο το σύστημα ηλεκτρονικών πληρωμών - για τον ίδιο λόγο βρισκόμουν και εγώ εκεί. «Ενοποιήθηκαν οι εφορίες και κοίτα τι έγινε· σκέψου να είχε γίνει και η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα τι θα είχε συμβεί...» ήταν το σχόλιο του καλού Νίκου.
Δεν θα ξαναβρώ στο γραμματοκιβώτιό μου επιστολή του Νίκου Μάργαρη. Όταν βρεθώ στην Αθήνα, θα πάω να αφήσω αντίδωρο στον τάφο του τα κατ' εξοχήν πηλιορείτικα λουλούδια, ορτανσίες, ημερολόγιό μου. Θα προτιμούσα να του δείξω φωτογραφία του φράχτη μου και με ακόμη μεγαλύτερη περηφάνια τους κάλους των δαχτύλων μου· αλλά δεν πρόλαβα.